Παναγιώτης (Πάκης) Βελάνης Σταματάω το ποδόσφαιρο την κατάλληλη μέρα

(Γράφει ο Γιώργος Βελονάκης)

Κατάκτηση πρωταθλήματος Σάμου-Πρωταθλητής 2014-2015 ΠΥΘΑΓΟΡΑΣ Κοντακαιϊκων. Είμαστε ευλογημένοι και τυχεροί που στη πιο Σημαντική στιγμή της Ιστορίας της Ομάδας αποτελούμε μέλη της. Η Ιστορία όμως δεν είναι μια στιγμή είναι στιγμές του παρελθόντος, είναι κρίκοι που που δένονται αρμονικά μεταξύ τους μέχρι να φτάσουμε στη κορύφωση. Για ένα τέτοιον κρίκο θα ήθελα να σας πω σήμερα.

 Χτες, 04/04/2015, μετά το τέλος του τελικού, μέσα στα αποδυτήρια, με τη κούπα του πρωταθλητή στα χέρια ο Πάκης ζήτησε το λόγο, όλοι σωπάσαμε, οι πιο παλιοί καταλάβαμε τι ήθελε να πει:

 "Θέλω να συγχαρώ το προπονητή, τη διοίκηση και τους παίκτες και να σας πω ότι αυτό ήταν το τελευταίο μου παιχνίδι με την ομάδα, θέλω την ομάδα να την κρατήσετε πάντα ψηλά" και ύψωσε το τρόπαιο. Οι στιγμές δεν περιγράφονται, είναι πολύ δυνατές... Ο Πάκης είναι ο πιο παλιός ποδοσφαιριστής, με συνεχόμενα χρόνια συμμετοχής, στην ομάδα, ποτέ δεν ήθελε το περιβραχιόνιο του αρχηγού αλλά για κάποιους από εμάς ήταν πάντα αρχηγός.

Δεν θέλω όμως να μιλήσω για άλλους θα πω πως τον έχω ζήσει εγώ στην ομάδα τα 13  χρόνια που είμαι μέλος της. Όταν πήγα στη πρώτη προπόνηση της ομάδας ήταν αυτός που με αγκάλιασε με προσέγγισε και με έκανε να νιώσω ότι ανήκω εκεί,ότι είμαι Κοντακιώτης, δεν είναι ίσως υπερβολή να πω ότι είναι μια από τις αιτίες που αγάπησα τα Κοντακαίϊκα και τη Σάμο,. Ήταν αυτός που όταν έβλεπε να κάνω κάτι λάθος με συμβούλευε ήταν αυτός που στις δύσκολες στιγμές μου χτύπαγε τη πόρτα του σπιτιού μου και με ανέβαζε, ήταν αυτός που παράταγε τη δουλειά του και ερχόταν να με βρει για να πάμε στο καλύβι του Άη-Γιάννη στο βουνό για να ξεδώσω, ήταν αυτός που όταν ήμουν φοιτητής δεν με άφηνε ποτέ να πληρώσω. Ήταν με λίγα λόγια ο αδερφός μου και το σημαντικό είναι ότι δεν ήμαστε από το πρωϊ μέχρι το βράδυ μαζί... υπήρχαν φορές που είχα να τον δω μήνες...Αυτό είναι φιλία.

 Όσον αφορά την ομάδα, ο  Πυθαγόρας έχει περάσει πολύ δύσκολες στιγμές για να φτάσει στη κορυφή και αναμφισβήτητα ο Πάκης ήταν πάντα εκεί στην Α στη Β κατηγορία παντού,,, ποιος ξεχνά στα παιχνίδια με τον Ίκαρο και με το Ταξιάρχη, πριν χρόνια, ότι έπαιζε με σπασμένη μύτη; ότι είχε αφήσει πολλές  φορές τη δουλειά του για την ομάδα; ότι έγινε κακός για την ομάδα; και πολλά άλλα... Όμως το μεγαλείο του είναι ότι ποτέ δεν το "χτύπησε", ήταν ανιδιοτελής.. Η ΟΜΑΔΑ ΠΑΝΩ ΑΠ' ΟΛΑ......

 Με τα χθεσινά του λόγια ήθελε να μας πει ότι "το δύσκολο δεν είναι να φτάσεις στη κορυφή αλλά να διατηρηθείς" και αυτό σου υποσχόμαστε να το κάνουμε. Πάντα μας έλεγε να μη λέμε μεγάλα λόγια, πρέπει να είμαστε ταπεινοί και με τη σκληρή δουλειά θα ρθούν τα αποτελέσματα. Δεν θέλω να ωραιοποιώ καταστάσεις και ανθρώπους αλλά θα αναφέρω ότι ο Πάκης δεν είναι εύκολος χαρακτήρας έχει κάνει λάθη όπως και όλοι μας,  όμως η είχε τη ΜΑΓΚΙΑ και  όταν έκανε λάθος ζήταγε δημόσια συγνώμη από όλους...ΑΥΤΟΣ είναι ο ΠΑΚΗΣ....

 Κλείνοντας είμαι σίγουρος ότι έχω γράψει πολύ λίγα για τον "Πάνκαρο" και ότι θα με "κράξει" που έγραψα δημόσια για αυτόν, όμως θεωρώ ότι όλα τα παραπάνω είναι αθλητισμός και αυτόν τον αθλητισμό ονειρευόμαστε, πρεσβεύουμε και θέλουμε να κάνουμε στα Κοντακαίϊκα.

 Πάκη δεν ανήκεις στην Ιστορία έχεις γράψει τη δική  σου Ιστορία και πολλοί σε ζηλεύουμε γιατί έφυγες από το Ποδόσφαιρο όπως σου άξιζε ΝΙΚΗΤΗΣ.....
Ο αδελφός σου,
Βελονάκης Γιώργης